Afgelopen nacht om half 1 waren we weer thuis en dat was een uur eerder dan gepland. Dat was heerlijk want om half 10 vanmorgen moest ik alweer in het ziekenhuis zijn voor een "sleeve injectie lumbaal", in de volksmond een zenuwblokkade geheten. De geïnteresseerden onder jullie moeten maar even zoeken op internet wat dat is, ik weet in ieder geval wel dat mijn rugpijn nu weer heel wat maanden minder zou kunnen/moeten zijn. Maar dat duurt nog een paar dagen, het moet allemaal nog inwerken en vanmiddag gaan we maar even fietsen want dat is altijd goed!
Terug naar mijn verslag want daar komen jullie natuurlijk voor.
We hadden een prachtige bus, alles erop en eraan. Maar hoe kan het ook anders, de busschaufeur was een van de koorleden. Hij werkt bij een busmaatschappij en dan heb je een streepje voor.
 |
| En dan weet je dus dat je weer in Engeland bent |
Canterbury, prachtig plaatsje maar wat een mooie kathedraal! We sliepen in het hotel op het terrein, hadden vrije toegang tot de kathedraal op ieder moment van de dag maar we kwamen natuurlijk voor dit koor.
Iedere middag om kwart over 3 een Evensong en op zondagmorgen een eucharistieviering. Ja je moet er van houden maar dan heb je ook wat hoor. En ja wij houden hiervan, en hadden dus ook wat. We hebben zo ontzettend genoten. Deze muziek kan alleen maar in Engeland zo mooi gezongen worden.
We hebben met de dirigent gesproken en hij bracht ons naar de ruimte waar de jongens en mannen iedere ochtend om kwart voor 8 repeteren. Er zijn geen stoelen, dus alleen maar staan, staan en nog eens staan. De bruine dozen die je op de achtergrond ziet bevatten alle muziekstukken die gezongen worden. Alle wanden staan vol van de vloer tot het plafond. Iedere dag zingen ze een Evensong, behalve op woensdagmiddag, dan mogen ze spelen. Ze wonen in het internaat op het terrein en gaan na de repetitie in de bus naar school buiten het terrein.
Onvoorstelbaar leuk om dit mee te maken en midden in te zitten.... (wij dan weer wel natuurlijk)
 |
| De dirigent, we hebben met bewondering en verbazing naar hem gekeken |
 |
| zicht vanuit ons hotel |
 |
| Door de poort zo de binnenstad in. Ook op zondag waren de winkels open. |
 |
| Een enorme cripte, waarin je kon verdwalen. Ik heb mijn lief maar even voor de zekerheid een hand gegeven. |
 |
Tja als je dit ziet wil je nog niet meteen naar bed.  
En dan beland je buiten zomaar midden in de wisseling van lessen tussen enorme hoeveelheden gelijk geklede jongelui. Het zag er zo mooi uit, dat moesten ze hier in Nederland ook maar eens doen. Lekker makkelijk voor de moeders.
  Niet dat ik er nou zo voordelig opsta, integendeel zelfs met die platte wandelschoenen, maar om jullie te laten zien hoe dik deze boom is. 
Er zaten kleine vierkantjes in het gras waarin urnen begraven liggen. Iedere dag lagen er verse bloemen.
|
We moesten de quiltwinkel natuurlijk wel zoeken, want ik wilde toch eens even kijken of ik iets moois voor zusje kon vinden. Ze is namelijk donderdag jarig en ik ben van plan om met de trein naar Zwolle te gaan om haar een cadeautje te brengen. Dank zij de aanwijzingen van Irene hadden we de winkel gauw gevonden, maar onderweg hebben we enorm gezondigd.
 |
| Snoepwinkel met wel 6 van dit soort wanden. We zijn maar weer snel naar buiten gegaan. |
 |
| welbekend |
 |
| En ja hoor, gevonden, Irene, bewijs geleverd. |
 |
| keus genoeg lijkt me |
 |
| Zusje, je mag er nog niet inkijken. tot donderdag wachten |
Nou voor nu hebben jullie eerst genoeg om te lezen en te kijken, morgen een up-date van de poesjes van het op-een-na-jongste zusje. Verder laat ik jullie de eerste maand van mijn pronkrol zien die ik hopelijk ga maken. Ik twijfel of ik het allemaal kan want ik ben niet zo'n breilustig type maar zusje heeft mij beloofd dat zij die delen voor haar rekening neemt. Wij maken dus een soort
"lease-pronkrol".
Morgenvroeg weer meer, nu even fietsen en ik vrees dat ik daarna van alle drukte en emoties wel even in slaap val.
groetjes
Wietske