Hebben wij met beide gezinnen onze kleine, dappere Daniël naar een ontzettend mooi plekje gebracht op natuurbegraafplaats "Heidepol" dicht bij Arnhem.
Daar ergens tussen de bomen hadden jongste en schoonzoon de afgelopen dagen al een mooi plekje uitgezocht.
En ondanks het intens grote verdriet genoten we van elkaar, van de kinderen en van de sfeer die deze middag met zich meebracht.
Voor Valentijn en Fedde had het allemaal nog geen betekenis, maar voor Laurens, als bijna 7 jarige, is het lastiger te begrijpen.
Maar zijn juf is ingelicht en zij zal het mee gaan opvangen. En we willen er voor zorgen dat hij Isabel zo snel mogelijk een keer kan zien in haar, zoals hij zelf zegt: "glazen doos."
Met Isabel gaat het naar omstandigheden wel goed, al heeft ze al de nodige tegenslagen gehad. Inmiddels is ze ruim 1100 gram en beginnen we al te zien dat ze wat ronder wordt.
We zijn er nog niet met haar, het blijft nog heel spannend de komende tijd.
De kinderen logeren voorlopig nog in het Ronald Mc Donaldhuis zodat ze dicht bij haar zijn, en wij zullen daar dus ook nog heel veel naar toe gaan om voor hen te zorgen en om Isabel te kunnen zien.
Deze week neem ik nog rust en probeer ik toch een beetje in een ritme te komen en als er verder niets bijzonders gebeurt gaan we volgende week weer beginnen en gaat het atelier woensdag 19 maart weer open.
Ik wil jullie nogmaals bedanken voor alle lieve berichtjes van de afgelopen tijd. We hebben er veel steun aan gehad.
Regelmatig bloggen zit er nog niet in, gezellige verhaaltjes zijn nu nog niet aan de orde.
groetjes
Wietske