Klokslag 12 uur werden de stoelen gebracht door 2 bijzonder oververhitte heren van de meubelzaak. Tja, 2 van die zware stoelen 2 trappen op valt ook niet mee. Ik heb ze maar gauw een glas drinken gegeven.
Ze zijn echt loodzwaar, worden motorisch aangedreven. We hebben er al 2 maar die staan nu in de voorkamer. Helaas werden van dit zelfde merk dit soort stoelen niet meer gemaakt, vandaar de verwarring over de levering. Het zijn showroom modellen en ze moesten uit 2 verschillende winkels komen. Voordeel is dan natuurlijk de korting die je krijgt, ze zijn poepieduur. Maar o wat zitten ze lekker.
Ook klokslag 12 uur kwam er iemand om te overleggen over een airco in de achterkamer. Dit is al een jarenlange wens van ons maar met de laatste zomers in gedachten vonden we het nooit zo nodig. Nu hakken we de knoop door en laten een plaatsen.
En tot overmaat van ramp belde de loodgieter om kwart over 12 aan. De dakgoot bleek inderdaad stuk te zijn.
Ik moet jullie zeggen dat ik het spoor op een gegeven moment helemaal bijster was met al die mannen in huis. Toen de telefoon ook nog ging heb ik die maar even laten rinkelen.
Maar na 1 uur was de rust weergekeerd en kon ik gaan genieten van de stoelen.
Niet al te lang lui zitten natuurlijk want ik had me voorgenomen om al mijn dansende meisjes van fleurige vrolijke bloemen te voorzien en alles erop te rijgen.
Daar heb je een grote tafel bij nodig, een rechte stoel en toch minstens een lineaal om de afstand een beetje te kunnen schatten.
Niet dat ik echt ga rekenen in centimeters hoor, het is tenslotte wel " handwerk" maar een beetje - zo -op - het - oog- met - de - lineaal- schatten- kan geen kwaad.
Alleen het er oprijgen kost al een hoop tijd maar het voordeel is wel dat ik nu niet meer hoef na te denken waar wat moet en of de afstand wel goed is.
1 bloem heb ik er gisteravond alvast opgenaaid.
En nu kan het bakje weer gevuld worden voor de volgende lap.
Maar ik wil me nu ook weer richten op wat andere dingen, de Jules komt er weer aan en de blomkes, het borduren, de basiscursus, oooohhhhh en nog zoveel meer. Ik heb me aangemeld voor wel 4 nieuwe projecten. Ik heb er zin in, en och dan blijft het maar eens wat langer liggen.
Gistermiddag nog snel wat bloemen gekocht, de kamer was een beetje leeg. En mijn lief heeft op de terugweg van zijn werk nog een paar nieuwe hortensia's gekocht. Toch wel gek hoor dat je deze planten nu zomaar aan het einde van de zomer kunt kopen, een paar jaar geleden was dit toch niet mogelijk.
Vandaag is het weer Bisdom dag, maar dit keer wel een hele lange. 2 keer per jaar geven we een blad uit en (lach niet) die wordt nog met de hand in de envelop gedaan. De adressen zijn wel al klaar maar de rest is gewoon handwerk. 2000 stuks moeten er ingepakt worden maar daar komen een paar vrijwilligers voor. Het is de laatste keer dat we het op deze manier doen.
Gelukkig vroeg jongste - die hier in den Bosch woont - gisteren of ik zin had om met haar te lunchen. Dat komt goed uit, kan ik er nog even tussen uit ook.
De komende tijd zal ik sowieso mijn vrijwilligersklussen op een laag pitje moeten zetten vanwege de revalidatie die volgende week begint. De observatieperiode is voorbij en nu wordt ik tot eind november op maandag, woensdag en vrijdag in het ziekenhuis verwacht. Ik moet zeggen dat de warmte voor mij een weldaad is, met dit weer heb ik beduidend meer energie en veel minder pijn.
Jammer dat het straks weer kouder wordt want dan wordt het een stuk lastiger.
Zusje is zo zoetjes aan aan het opbreken. Ze hadden het zo naar hun zin in Aarle Rixtel dat ze toch nog langer gebleven zijn. maar nu moeten ze toch heus weer naar huis.
Morgen beginnen voor mij ook de lessen bij Marleen weer, ik verheug me erop. Ik zal er morgen een verslagje van maken. Ik heb Marleen beloofd foto's te maken voor haar tentoonstelling op 9 september. Helaas kan ik daar niet bij zijn, maar ik begreep dat ze al de nodige werkstukken ontvangen heeft van cursisten. Oudste viert zijn verjaardag die dag. Hij wordt 35 en dat vinden ze een mooie aanleiding om het met beide families ergens op de Veluwe te vieren.
Ze zijn al behoorlijk aan het inpakken, eind september verhuizen ze, maar morgen vertrekken ze nog voor een weekje met Fedde naar Toscane, even rust voor de verhuizing.
Nou volgens mij weer genoeg info om te lezen enne o ja Laurens kan los fietsen. Hij belde me gisteravond op om dat te vertellen. " Slechts 1 zin had hij nodig: oma ik kan los fietsen en hier is mamma weer". Dit weekend gaan we naar Maastricht en kunnen we het zelf gaan bekijken.
Hoezo, rustig als je nageslacht de deur uit is.......????????
Prettige dag
groetjes
Wietske