He, he, ik ben er weer.
Het is misschien maar goed dat jullie niet zien hoe ik er bij zit, arm in de sling, kussen er onder en typen met 1 vinger.
Maar het gaat, en dat is het belangrijkste.
Het is allemaal goed gegaan.
 |
| Thuis nog even een paar steekjes |
 |
| en in bed vlak voor de operatie nog een paar |
Er is behoorlijk groot onderhoud gepleegd, maar volgens mij is mijn schouder weer als nieuw.
Jammer dat je zo'n hoop pijnstilling nodig hebt want behalve de narcose had ik een verdoving in mijn hals die er 24 uur in zou blijven zitten.
"Houdt u de arm van uw vrouw goed vast tot morgenvroeg? want ze laat hem anders gewoon naar beneden vallen hoor". Nu ken ik dit gevoel wel van na een ruggeprik, maar deze verdoving zou er 24 uur in blijven, dus dat is wel een ander verhaal.
En dan al die medicijnen er bovenop...... Je bent pas echt ver heen als je allerbeste vriendin 's avonds belt om te vragen hoe het met je gaat, je kletst een poos met haar, ze belt vrijdagavond nog een keer en je zegt dan :" ha Sas, belde jij nou gisteravond ook al, of niet?
Vandaag nog een dag al die medicijnen, en dan kan ik wel weer zonder. Vanmiddag even proberen om aan te kleden en naar jongste te gaan. Daar wordt het sinterklaasfeest gevierd.
Ik wil jullie enorm bedanken voor al jullie lieve berichtjes, mails, kaarten en telefoontjes. Ik ben er beduusd van dat er door het bloggen zoveel waardevolle contacten ontstaan.
Hierbij nog een prachtige foto die ik van Truus toegestuurd kreeg.
Jullie horen snel weer van mij
Prettig weekend
groetjes
Wietske