Om een blogje te schrijven.
Vandaag ben ik al over de 5000 kijkers/lezers/blogopeners heen en ik moet jullie zeggen dat ik er een beetje beduusd van ben. Vanaf 1 juni maak ik mijn berichtjes en de eerste tijd juichte ik al als er 17 mensen mijn blog geopend hadden. En dan moet je nu eens kijken: ik ben er reuze blij mee. En dan ook nog 17 vaste volgers, geweldig!
Daarom nu in de middag maar een berichtje in tegenstelling tot anders vroeg in de ochtend. Ja, dat merken jullie denk ik niet altijd, maar soms zit ik hier al om 5 uur.
Maar dat ik vanochtend vroeg niet schreef heeft wel een reden hoor. Ik moest al vroeg in het ziekenhuis zijn voor een informatieochtend. Ik ga de komende 3 maanden een revalidatietraject in dat best pittig zal zijn.
Daardoor zal ik ook zeker wat onregelmatiger schrijven soms.
3 dagdelen per week zal ik me gaan melden in het ziekenhuis voor een maand of 3 en ik hoop dat de pijn die ik nu vrijwel de hele dag en vooral de nacht voel, dragelijker zal worden/blijven.
Dit heeft alles te maken met een val tussen de trein en het perron op het station in den Bosch waarbij mijn been, knie en rug beschadigd zijn. Tel daarbij de nodige ongemakken van artrose, maar daar hebben we denk ik allemaal wel last van, de een wat meer, de ander wat minder. Echter mijn been en rug zijn zodanig beschadigd dat er weinig anders meer mogelijk is dan de pijn te bestrijden op deze manier. Toch ben ik een vrolijk mens, geniet erg van de dagelijkse dingen om mij heen onder het mom: het kan altijd nog veel erger. Ik ben blij dat deze kans voor revalidatie mij nu geboden wordt, temeer omdat ik al vanaf november thuis ben terwijl ik tot dan toe meestal 36 uur werkte.
Jullie kunnen je voorstellen dat ik in een behoorlijk gat viel en ontzettend blij was met het aanbod van Marleen om de eerste beginselen van het quilten te leren. Tot op de dag van vandaag ben ik haar er bijzonder dankbaar voor dat ze mij op die ene bewuste vrijdagmiddag privé lessen heeft gegeven ondanks dat het haar vrije middag was!
Maar genoeg nu!
Ik ben gisteren en vandaag weer bezig geweest met de pronkrol. Tjonge wat is dat toch leuk om te doen. Lekker overzichtelijk met maar 1 kleur, geen gedoe met tellen.
Let even op het kleine detail, er zit een klein open vakje in voor iets persoonlijks.
Vanochtend heb ik contact gehad met Liesbeth, mijn buurvrouwvriendinnetjedieikal15jaarnietmeergezienhad uit Eindhoven. Zij is heel goed in hardanger borduren en zij gaat me erbij op weg helpen want ik wil dit erg graag leren. Ze heeft me ook beloofd om een lapje te maken voor mijn pronkrol, en volgende week komt ze een keer langs in Den Bosch. Enne buurvrouw het hoeft niet af hoor! Rustig aan maar.........
Gisteravond heb ik mijn 2e dansende meisje verder op de ondergrond genaaid. Jullie zullen wel denken, waar is de rest van de meisjes? Nou, die heb ik er maar even afgehaald en ze teruggelegd in hun krappe behuizing. Het was te lastig met al die spelden om mij heen. Ik heb ook gemerkt dat ik de jurkjes er eerst op moet rijgen, anders gaat het bobbelen.
Zusje zit er maar knapjes bij de camping. Ze heeft ergens een grote tafel geritseld om bloemen te knippen, ik vertelde jullie al dat ze op de camping klein behuisd is.
Nu heeft ze de ruimte en zowaar, ze is ook aan het borduren geslagen. ik weet eigenlijk niet of ze dit al eerder gedaan heeft, maar ik vind het zo leuk.
O ja voor ik het vergeet, we zorgen goed voor de poesjes van jongste en schoonzoon hoor. Zelfs zo goed dat de buurpoes gezellig mee eet, drinkt, plast, poept, slaapt......
Bij de buurpoes is eergisteren een babytje geboren en ik denk dat ze het een beetje druk vindt daar tussen al die luiers en spenen.
Prettige dag verder en als ik jullie 1 advies mag geven: Kijk goed uit als je in en uit de trein stapt!!!!!!! Soms is het onderste treedje er niet.
groetjes
Wietske