Kennen jullie dit gevoel?
Ik heb er geen zin in maar het moet toch echt gebeuren......
Twee weken geleden had iemand hier uit de straat een deuk in mijn prachtige splinternieuwe autootje gereden. Gelukkig had hij zijn gegevens achtergelaten zodat alles correct afgehandeld kan worden.
Vanmorgen werd ik met mijn auto bij de garage verwacht om
KWART VOOR 8!!!!!!!
Ja, jullie lezen het goed, kwart voor 8. Nou ben ik altijd wel heel vroeg wakker, maar wakker zijn en direct aankleden, dat is voor mij een slechte combinatie.
Maar goed, ik heb me vroeg gedouched, en ben in de auto gestapt, in de mist, het donker en de kou.
En dan ben ik helemaal ontregeld. De brug waar ik altijd overheen ga was dicht en er moest een boot door, type "cruise schip" dus dat duurde een poos. Dan maar links af de andere brug over. Die ligt eruit wegens werkzaamheden en ik word in het donker, door de mist en in de kou omgeleid.
waarheen.......??????
Ik zou het niet weten. Maar gelukkig, mijn tomtom brengt uitkomst en ik arriveer 5 minuten te laat bij de garage. Gelukkig had mijn lief alles al geregeld voor mij en kon ik de sleutel van de leenauto in ontvangst nemen.
De garagemeneer liep met mij mee naar buiten, dus ik denk nog: hij zal mij toch wel even uitleggen hoe alles werkt en waar sky radio zit? Nee hoor, hij pakt de sleutel, knipt erop en ergens heel in de verte dwars door de mist, in het donker en in de kou knippert een vaal oranje lampje. Hij duwt de sleutel in mijn hand en zegt: we bellen wel als de auto klaar is. En daar sta je dan. Waar zit sky radio? Waar doe ik het snoer van de tomtom in want die brug staat vast nog open en die andere ligt er natuurlijk echt nog wel uit. En waarom fietsen er toch zo ontzettend veel scholieren al om 8 uur zonder licht, met veel lawaai dwars door elkaar heen, terwijl ze de stoplichten veelal gewoon maar negeren?
Kennen jullie dit gevoel?
Ik heb er geen zin in maar het moet toch gebeuren...........
Ik tob al jaren met mijn schouder, vroeger er al eens op gevallen en 4 jaar geleden tussen de trein en het perron in gevallen waardoor er van alles kapot was in mijn lijf.
Ik ben nu, alleen al in mijn schouder, 6 injecties, 2 echo's en....... foto's verder en het wordt nu toch echt tijd om in te grijpen, aldus de orthopeed.
Dat komt nu met al dat-ge-hand-werk- en-al-die-verschrikkelijk-leuke-projectjes wel heel slecht uit, maar het is beter.
Dus als de planning loopt zoals het loopt zal het volgende week donderdag de 29e gaan gebeuren.
Maar ik meld me bij jullie wel op tijd af hoor!
Straks maar eens even de stad in om een paar makkelijke fleecetruien te kopen want je schijnt er toch wel een paar weken zoet mee te zijn. Eens zien of ik toch een makkelijke houding kan vinden om steekjes te zetten, maar ik houd me aanbevolen voor tips van jullie.
We gaan maar eens even aan iets leukers denken.
De poesjes bijvoorbeeld. Die zijn nu verkocht. Ze blijven nog een week of 2 en dan kunnen ze naar hun nieuwe baasjes.
Dit is wat ik de afgelopen dagen heb gedaan, niet veel vind ik zelf, en er zit een kleine oneffenheid in daar rechts. Zal ik??????? Ik denk er nog even over na. Tenslotte is het wel "handwerk" he?
En dan Laurens en Valentijn, die hebben afgelopen weekend voor het eerst hun schoen opgezet.
Zien jullie dat schilderijtje in de schoen van Laurens? Die heb ik met hem gemaakt toen wij een dagje oppasten in Maastricht. Al die weken heeft het op zijn kast gestaan, dit wil hij graag hebben. Piet heeft het meegenomen om aan Sint te laten zien. Laurens is het schilderijtje nu dus kwijt, maar er zal vast wel een wens van hem vervuld worden.
Morgen ben ik er even niet. Ik volg weer eens een hele leuke workshop, dit keer bij Francoise in Vught. Het heet:
RONDEDANS MET ROZETTEN.
Het lijkt me een vrolijk onderwerp.
Woensdag dus weer een verslagje.
groetjes
Wietske