maandag 3 december 2018

Bevoorrecht.....

Ben je als je tot op hoge leeftijd midden in het leven staat.

Gistermiddag was het zo ver en wij wisten er van.
Waren al weken aan het smoezen, leverden geld in bij Patricia en kleine kaartjes met wensen.

Patricia regelde de bloemen,


maar het prachtige idee kwam van haar kinderen. 

Schoondochter nam de organisatie voor haar rekening en bedacht een smoes om Henny uit haar huis te krijgen op zondagmiddag.
Iets in de trant van:
gezellig bij ons lunchen, bezoekje aan Antoniegaarde. En Henny die eigenlijk een rustige dag wilde ging dan toch maar. Niet wetende wat haar te wachten stond.

En natuurlijk vond ze het vreemd dat de kinderen haar huis leeghaalden.......

Maar ook daar werd een goeie reden voor verzonnen.

En dan is het zover: het rose lint wordt bevestigd


en weet onze Henny niet wat haar overkomt


91 jaar en dan je eigen tentoonstelling op zo'n mooie locatie. Henny die altijd geïnteresseerd is in tentoonstellingen en andermans werk. Het werd tijd dat nu haar eigen werk eens getoond werd.

en daarom:

helemaal overrompeld


en druk met belangstellenden. 

Familie, vrienden, en ook onze winkel is goed vertegenwoordigd


Een prachtige foto:

beiden zeer actief en bijna iedere woensdag op de Bee:
de jongste en de oudste

40-91

En ik ben natuurlijk gewoon super trots met de verbindende factor van onze winkel!!!!


We gaan de quilts bekijken


lopen er langs, en verbazen ons


prachtige werkstukken


en volgens de schoondochter 


is dit nog maar de helft van alles wat nog thuis ligt


Heerlijk om het verhaal te horen hoe het allemaal gegaan is de afgelopen weken.

De geheimzinnigheid van de kinderen, van ons en de supermedewerking van Antoniegaarde in Den Bosch


Het is gezellig


en we blijven best wel lang


De tentoonstelling blijft een poosje hangen. 

Dus als je in de buurt bent?
Vanuit onze winkel is het lopend te doen. 

Wel een flinke wandeling maar dat zijn wij quilters wel gewend toch?


Woensdag om 10 uur gaan we weer open en zal Henny weer van de partij zijn.
Ook te voet zoals altijd.

Half uurtje heen, half uurtje terug en onderweg even de boodschappen doen.
Eitje toch?

Een bevoorrecht mens, dat vindt ze zelf en wij zijn het helemaal met haar eens!!

groetjes

Wietske