Hebben wij onze mannen altijd nodig als het op stoere klussen aan komt?
Nee dus.
Soms kunnen we het zelf.
Gistermorgen mocht Herman mij in het donker naar de trein brengen, en toen moest ik het verder alleen doen.
1e klas reizen is een luxe die ik mij permitteer als ik ver moet reizen.
Mijn koffertje kwam goed van pas want ik moest tot Zwolle en 4 blokken maken is dan een peulenschil.
In Zwolle mocht ik overstappen bij zusje in de auto en och, ze had koffie bij zich.
Zomaar op de parkeerplaats, we wilden geen tijd verliezen.
Er kwam nog een zusje bij uit Aalten
Het paste allemaal maar net in de grote auto van zusje.
Groningen was ons doel van de dag, want onze moeder moest een nieuwe kast
De glazen vitrinekast moest er uit, want mams valt soms en de verpleging en wij zijn doodsbang dat ze tegen de kast aan valt.
Maar waar laat je al haar dierbare spulletjes waar ze zo aan gehecht is?
Zusje had de afgelopen week flink ingekocht bij Ikea in Zwolle.
We hebben met z'n drieën al deze spullen op een kar geladen en naar mijn mams gebracht.
Mijn op - één - na - jongste - zusje is toch zo handig. Ze heeft gewoon een klein boormachientje in haar jaszak.
Nou ja, wij dragen altijd een naaldenmapje bij ons.
-----------
In een ommezien heeft ze de kast in elkaar en soppen zusje en ik intussen de hele kamer schoon, wassen alles af wat maar af te wassen valt.
En dan kan het her-inrichten beginnen.
Onze moeder is best een beetje onrustig maar ook vooral heel erg blij dat ze ons zo bezig ziet.
"Och, jullie doen al zo veel voor mij, dat hoeft toch allemaal niet.
En, ik ben toch al een poosje niet meer gevallen?"
Haar verpleegkundige, hoofd van de afdeling, legt het haar nog eens uit, en daar wordt mams dan wel weer rustig van.
En kijk, haar hele leven staat weer mooi in een nieuwe kast, en mocht ze binnenkort nog eens wat meer in bed moeten blijven heeft ze het zicht er op.
Het was laat gisteravond, toch nog, alhoewel ik best weer vroeg op de trein was gezet door mijn zusjes.
Nog snel even een show and tell van zusje op de stoep voor het verzorgingshuis.
Wordt intensief gebruikt……..
Een rechtstreekse trein naar Den Bosch ging niet, dus reizen over Utrecht was noodzakelijk.
Ook de trein naar Maastricht was niet aanwezig, maar Heerlen weer wel.
Nadeel was dat de 1e klas ook helemaal vol was, maar ik had gelukkig een zitplaatsje.
Helaas geen ruimte om te handwerken.
Het lijkt mij trouwens heel frustrerend dat je moet staan in de 1e klas.
Maar dat gebeurde wel……..
Een voldaan gevoel hebben over een dag is heerlijk.
Maar om dit samen met zusjes te doen is heel dierbaar.
Onze moeder kan nu heerlijk genieten van al haar spullen en wij hoeven niet bang te zijn dat ze in de glazen kast valt.
Straks om 10 uur is Jules weer aan de beurt.
Ik ben heel benieuwd …….
fijne dag
groetjes
Wietske
