Dag van uitersten

We hadden gisteren een hele lange dag gepland, zeker ook voor wat de kilometers betrof en dus vertrokken we al heel vroeg.

De hoogte van de graden is bedrieglijk hoor want de auto kwam uit de garage, in werkelijkheid was het maar een graad of 11, dus heel  fris en heel herfstig.

Onze eerste stop was Arnhem, de plek waar we heel regelmatig komen omdat Isabel's broertje Daniêl,  er begraven ligt en het is een heel dierbaar plekje voor ons geworden.

We zien er de seizoenen gaan en komen

En het is goed om er te zijn….

Op dit soort lange-in-de-auto-zit-dagen hebben wij van alles bij ons behalve de calorieën - teller en onze volgende stop is voor de koffie en het appelgebak.

Onze auto is op mijn plek geheel verbouwd en gelukkig heeft Herman niet zoveel ruimte nodig.

 Hij heeft cruise control, een automaat en het stuur, kortom de meeste ruimte is voor mij en dat benut ik dan ook ten volle met allerlei handwerken en daaraan gerelateerde artikelen.

en ik wil vooral geen gebrek hebben aan mogelijkheden om datgene op te laden wat opgeladen kan worden.

In rap tempo zit mijn eerste hexagon in elkaar, al kan ik de deeltjes nog niet aan elkaar naaien want ik moet eerst even stijfselen en strijken

We arriveren precies op tijd in Groningen in het verzorgingshuis van onze moeder waar de gang in herfsttinten is gezet.

En waar het in het restaurant al gezellig en druk is

Maar waar door de bezuinigingen de winkel gesloten is.

Ik heb een grote stapel foto's bij me en mams geniet ervan, maar ze is ook moe.

We blijven dus maar niet te lang en brengen haar weer naar boven.

We vervolgen onze weg naar Gouda. Inmiddels hebben we een zak snoep open gemaakt om de tijd een beetje te doden…..

En patch ik onderweg een blokje in elkaar van de Stonefields.

Een hele makkelijke, maar ideaal voor in de auto

En dan zien we voor het eerst het prachtige huis van onze oudste en schoondochter in "affe" toestand

van de buitenkant tenminste…….

Afgelopen woensdag zijn ze verhuisd en er moet nog heel wat gebeuren.

Maar het is een prachtig huis en heel erg geschikt voor een opgroeiend jong gezin.

In ieder geval weet Fedde al hoeveel tegels zijn pappa nog moet neerleggen,

en moet hij nog echt leren om de trap zelf te beklimmen want in een appartement in de binnenstad van den Haag had je die nou eenmaal niet.

en valt Pepijn heerlijk in slaap tegen oma aan.

Wat is dat toch met oma's dat de kindjes altijd zo rustig worden als wij er zijn ……..
5 weken is Pepijn nu en hij merkt niets van al het verhuis-geweld.
ook Fedde past zich opvallend makkelijk aan, terwijl je toch zou denken met een peuter van bijna 3.

Na een uurtje zijn we gegaan, er moet nog een hoop gebeuren, maar dat komt wel goed.

We hebben het hele land doorgereden en de klok rond!

Een dag van uitersten, dat wel. Maar met z'n tweetjes in de auto is het heerlijk en met een winkel en atelier is er altijd wel iets te bespreken.

Handig hoor, directie en raad van bestuur, samen op pad.

Het was een bijzonder "goed" bestede zondag.

Fijne dag

groetjes

Wietske