Eigenlijk zou Isabel niet komen vandaag, ons jongste kind had een vrije dag genomen.
Ze besloot vandaag de dag bij haar zus door te gaan brengen in Maastricht. Ze hadden elkaar al te lang niet gezien.
" Jullie mogen wel mee hoor, als jullie niks anders te doen hebben?"
Natuurlijk hebben wij niks te doen, anders gezegd, ik laat vrijwel alles uit mijn handen vallen als er iets leuks bij de kinderen te doen is.
We zouden dus mee gaan vandaag, Isabel en haar moeder ophalen.
"Mam, ik ben ziek, ik kan niet naar Maastricht, en voor Isabel is er nu niks aan thuis. Mag ze toch naar jullie toe?"
"Tuurlijk schat, papa haalt haar wel op en wij gaan wel naar Maastricht" De jongens zullen zo teleurgesteld zijn als we er niet zijn.
Maar we nemen Isabel gewoon mee, geen probleem.
We moesten nog even een uurtje zoet brengen en Isabel dacht toch wel, al memorerend, dat de Harriet straks voor haar bestemd is.
Iets met haasjes is natuurlijk gewoon te leuk, al vond ze de oranje bloemen het allermooist.
Ze vond dat ze zelf ook iets met een haasje moest doen en dus maakten we er een werkstukje van.
Aangekomen in Maastricht is het eerst cadeautjes uitpakken met Koen en Isabel, de grote jongens zijn nog op school.
Koen weet er wel raad mee
Er springt een poppetje uit en hij heeft het principe binnen een minuut door.
Als de moeder weg gaat om de grote jongens op te halen, Herman het geen probleem vindt om even op de kleintjes te letten,
piep ik er even tussenuit naar de, voor mij, mooiste bloemenzaak in het centrum van Maastricht.
Voor Valentijn hebben we een leesboek gekocht, en Laurens krijgt een paar stripboeken die hij gelukkig nog niet heeft.
Eigenlijk zouden we een hapje eten met alle kinderen buiten de deur, maar ik merk dat mijn kind het best veel werk vindt om de hele groep restaurant-klaar te maken.
Ik stel voor om thuis te blijven en mijn kind is opgelucht.
Ik merk dat meteen.
vooral voor Koen is het fijn omdat hij wel weer een slaapje wil doen.
En als hij weer fris en fruitig is, heeft hij maar 1 doel:
"jullie kunnen er nog 10 hekken om heen doen, maar die pedaalemmer krijg ik gewoon open".
We nemen uitgebreid afscheid en als we al bijna bij de deur zijn komt Valentijn naar mij toe:
"oma, je hoeft voor mij niet altijd een boek mee te nemen hoor......"
"Je mag ook wel eens iets anders voor mij kopen"
"Je mag ook wel eens iets anders voor mij kopen"
----------------------------
De terugreis duurt lang, er zijn veel file's, maar Isabel heeft haar eigen I-pad met peuterfilmpjes.
Ze moet nu niet gaan slapen anders wordt het vanavond niks.
Ik ben er moe van.
Hadden wij het vroeger ook zo druk met ons nageslacht?
Vast wel, ik ben het gewoon vergeten denk ik.
straks lekker slapen, nu nog even genieten van de mooie aankopen bij de bloemist van vanmiddag.
Welterusten allemaal
Wietske