Het was in het jaar 1979, 11 november om precies te zijn.
Zo ergens in de nadagen van Zwiebertje
Wij hadden alleen ons oudste kind nog maar, hij was 2 jaar en ik was zwanger van de tweede. Herman was 27 jaar, ik 25.
En Herman promoveerde na 4 jaren studie en daarna 4 jaar onderzoek.
Een pittige tijd die best veel stress opleverde. Promoveren is hard werken en als de dag dichterbij komt, ben je heel gespannen omdat je niet weet of je de verdediging van je proefschrift tot een goed einde brengt.
Bij Herman ging het prima en o, o wat was ik trots op hem.
Paranimfen, rokkostuum, pedèl met lange stok om het einde aan te kondigen, het terugtrekken van de commissie om zich te beraden of het goed genoeg was, het staat allemaal nog haarscherp op mijn netvlies.
In een wijde zwangerschapsovergooier, wat toen zo ongeveer het enige kledingstuk was, stond ik zo blij naast hem de felicitaties in ontvangst te nemen.
Wat waren we ook die dag gelukkig samen.
Onze beide vaders, helemaal apetrots. Helaas heb ik geen foto van beide moeders.
En dan de uitreiking van de bul, een magisch moment.
September 2015, om precies te zijn de 29e.
En onze dochter, van wie ik toen zwanger was, nu zelf zwanger van haar derde baby, zij zal dinsdag vol trots naast haar man staan. Niet in een wijde overgooier maar in een prachtige strakke jurk waarin haar zwangere buik goed uitkomt want dat mag tegenwoordig.
Wat zal ze trots zijn, net als ik toen.
En omdat Maastricht - Leiden op een ochtend heel vroeg niet te doen is, komen ze morgen logeren en vertrekken we dinsdag al heel vroeg om maar op tijd te zijn.
Dinsdag promoveren in Leiden, vrijdag diner in Maastricht.
Het wordt een druk weekje, maar we gaan er van genieten.
Ik houd jullie op de hoogte, de winkel is uiteraard gewoon open. Misschien zit ik eens te gapen, maar we zijn er gewoon.
Intussen pruts ik lekker door aan mijn tweede blok van de AWS, blok 1 heb ik even overgeslagen, maar dat komt.
groetjes
Wietske