Mijn trouwe lezers weten dat we heel regelmatig de rit maken naar Heidepol, dicht bij Arnhem.
De plek waar onze kleine Daniël begraven ligt, het tweelingbroertje van Isabel.
De gelegenheid deed zich voor dat Isabel een keer met ons meekon.
Meestal zit ze op school als we gaan of rijden wij door naar een bestemming in het Noorden.
Nu wilde ze graag mee en haar vriendinnetje, Eva, was ook van de partij.
Dit vraagt natuurlijk enige aanpassing in de auto voor wat betreft de stoeltjes.
Die van Suze moest er uit en er kwam een extra zitje in voor een meisje van 6.
2 gelijke bosjes bloemen
en samen mengden de dames de bloemen door elkaar en maakten er een prachtig geheel van.
We bleven een poosje, lieten Eva foto's zien van een ieniemienie kleine Isabel en plukten nog een hoop wilde bloemen die we daarna ook nog bij Daniël brachten.
Het waren dierbare momenten die nog lang in onze gedachten blijven.
Eva heeft prachtig dik haar en de rest van de middag bleef de bloem prima zitten, werden er nog bloemen gezocht voor de mama van Isabel, al weet ik eigenlijk niet of ze heelhuids thuis gekomen zijn.
Als wij naar Heidepol gaan, eten of drinken we altijd iets in het hotel dichtbij en na een kindermenu met appelmoes en frietjes
was er best nog wel een gaatje voor ijs.
De dames wilden nog niet naar huis want opa en oma hadden enig zakgeld in het vooruitzicht gesteld mits er enige klusjes gedaan werden.
Even voordoen en al gauw hadden ze de smaak te pakken en mochten ze uiteindelijk hun eigen stofjes vouwen en zelf de prijs vaststellen.
Na een rondje planten water geven vonden ze beiden hun verdiende salaris in de kassa en bracht opa een heel blij stel meiden naar huis.
Ondanks het verdriet dat altijd op de achtergrond aanwezig blijft, is deze plek ons zeer dierbaar.
Gisteravond nog even de laatste steekjes vastgezet en ook dit blok zit in elkaar.
Een dag met een gouden randje, en dat was het .....
Fijn weekend
groetjes
Wietske
