Wordt het allemaal wat makkelijker en beter te begrijpen wat er de afgelopen dagen allemaal is gebeurd.
Of het nou gaat om de beide kleintjes, om hun pappa en mamma of om iedereen die met ons meeleeft, het blijft een ontzettend spannende en soms moeilijke tijd.
Je wereld staat op z'n kop en je weet niet goed wat je met situaties aan moet. Lastig ook omdat Isabel het boven verwachting goed doet, maar Daniël heeft de nodige tegenslagen te verwerken. Hij wordt ook nog steeds beademd
En dan ga je vergelijken terwijl je dat eigenlijk niet moet doen.
Immers het verloop van de dagen van Daniël kan wel eens "normaal" zijn en dat van Isabel heel erg uitzonderlijk goed.
Hoe het ook zij, heel langzaamaan beginnen we af en toe te genieten en te beseffen dat het waarschijnlijk uiteindelijk echt goed komt.
De bekwame en vooral betrokken zorg van artsen en verpleegkundigen maakt het allemaal wat makkelijker en op hun advies zijn we ook begonnen met cadeautjes en kaarten sturen naar het Ronald Mc. Donaldhuis.
En dus kwam er een grote doos met enorme ballon
Heel veel kaarten
Leuke dozen met inhoud
En vooral heel veel lieve en bemoedigende woorden
De ballonnen mogen naar de babykamer of aan de buitenkant op het glas
En een van mijn zusjes zorgde zelfs voor 2 kleine spaarpotjes met inhoud van mijn mams
zo lief!!!!
Mams maakt zich ook veel zorgen, ze begrijpt heel goed wat er gebeurd is, dus we proberen haar veel te bellen.
Gisteren had ik een lange dag in het ziekenhuis samen met middelste en Valentijn. Fedde zou ook komen met zijn pappa maar hij was te verkouden.
Het enige woord dat ik geleerd heb de afgelopen dagen is
wachten, wachten, wachten………
En dan ga je foute dingen eten en veel borduren.
Mijn randjeslap is nu al een gedenkwaardig dagboek geworden
En terwijl de jonge ouders boven gesprekken voeren met middelste erbij (zij komt tenslotte ook uit het vak, dus dat is heerlijk),
pas ik op Valentijn in de huiskamer van het Ronald MC. Donaldhuis in het ziekenhuis
En waar lig je nou beter als je even wilt uitrusten dan bij je oma
De kleintjes hebben een gehaakt inktvisje in hun couveuse, een ontzettend leuk initiatief overgewaaid uit de Scandinavische landen. De gehaakte tentakels van dit visje geven de baby's het gevoel dat ze aan de navelstreng zitten te plukken en ze trekken minder snel de slangetjes eruit.
Kortom, het maakt ze rustig. Toevallig stond er de afgelopen week in de krant een artikel over en dat kreeg ik toegestuurd van Cissy.
Nou, nu hebben we het toch nog even over handwerken gehad. Ik heb nog geen zin om al jullie blogjes te lezen en om te reageren, maar dat komt wel weer!
We zijn er nog lang niet, vooral Daniël heeft veel, heel veel zorg nodig. Hopelijk gaat het ook met hem snel de goede kant op.
Als er geen gekke dingen gebeuren gaat het atelier op woensdag 5 maart weer gewoon open en proberen we langzaam de draad weer op te pakken. Al zal ik nog heel veel naar Veldhoven rijden de komende tijd want het zal nog zeker enkele weken gaan duren voordat Daniël en Isabel in een speciale couveuse naar Den Bosch gebracht kunnen worden.
Fijn weekend
groetjes
Wietske
